28 Mei 2006 – Plastic bakkies
Zondag, een dagje lekker rustig aan zat in de planning. Na al die hectische dagen met alleen maar aan de gang zijn met het nieuwe huis zouden we lekker uitslapen en helemaal niks doen. Als je dan om een uur of 9 wakker word en niet meer kan slapen heb je toch zoiets van wat moeten we nu? Een hele dag in bed tv blijven kijken is niet echt een verbetering voor de situatie. Mamma en pappa hun rug word er ook niet echt beter van. Dus even contact op genomen met oma. Opa was al onderweg naar Haarlem met een boekje over plastic bakjes. Gezellig een kopje koffie drinken enzo. Even weg.. nou wat een dag zou het me weer worden.
Met oma konden we dan eventueel nog wel weg dus we waren aan het overleggen. Uiteindelijk zouden pappa en mamma samen naar Tiel. Ff naar de markt in een of ander gebouw. Dus in de auto gestapt. Eerst zouden we nog ff gauw een bakkie doen bij oma en dan zouden we gaan. Nou we hadden de moter nog niet eens uitgezet! Oma stond al buiten te wachten met de tassen vol plastic bakkies al bijna in de handen. Of we wel even mee wilden naar Haarlem. Dan hadden we ook ff een dagje uit. Wij hadden zoiets van ach drinken we kopje koffie en gaan we die kant op. Maar als stress-bestendige-tup-demonstratice heb je alles niet snel voor elkaar. Moesten nog allemaal dingen bij elkaar gepakt worden en etenswaren want ja er moet toch ff gekookt worden met de bakkies.
Na een uur of anderhalf, misschien wel twee, gingen we onderweg. Alle bakjes lagen in de kofferbak. Op de producten na die ze dus vergeten was . Nog even gauw een belletje naar Haarlem gepleegd dat oma onderweg was met de bakkies. Een leuk ritje in de trein en dan met de bus het laatste stukje. Gelukkig kun je opa alles wijsmaken want we waren toch ineens wel heel snel gearriveerd. Op de WK winkelstraat nog even naar elkaar aan het zoeken geweest. Ook altijd handig om af te spreken bij de groenteboer met de kersen voor de deur als er 2 of 3 groenteboeren zijn die allemaal kersen voor de deur hebben staan. Maar toch is het goed gekomen.
Ff de familie in Haarlem begroet en onderweg naar hun woning. De tupdemonstratie hebben we maar overgeslagen. Zijn maar gauw teruggegaan naar de winkelstraat. Daar ff een kebabje gegeten (heerlijk). Bij een leuk winkeltje voor babykleertjes en spulletjes blijven hangen, want die dingetjes zijn allemaal zo leuk en lief! Inspiratie op doen wat we aan andere mensen kado kunnen vragen . Dat is zeker wel gelukt.
Toen we het idee hadden dat de ergste tup-gekte voorbij was gingen we weer richting de koffie. En we hadden gelijk. De bestellingen waren geplaatst dus we kwamen op het goede moment binnen. Hierna begon de volgende gekte. Een hondje. Het begon als een gespreksonderwerp waarna mamma even op de telefoon ging kijken of er toevallig nog leuke kleine hondjes (pup of net iets ouder) werden aangeboden. En het aanbod York reutjes was aanzienlijk. Er waren precies 2 stuks ergens in Overijssel. Zodoende even overlegd wie als taxi chauffeur die anderhalf zou gaan rijden. Opa of pappa. Uiteindelijk werd er toch maar voor opa gekozen. Weer de route met routenet opgezocht en alleen het stukje van het ene plaatsje (Hengelo) naar het andere (Alkenland ofzo). Geen probleem gaf opa aan. Hoe moeilijk kan het zijn daar. Ze gingen geloof ik een uur of kwart voor 8 weg… en ze waren er een uur of half 11. Dus ging helemaal volgens de planning zou ik zo zeggen.
Uiteindelijk was de familie van Stef *(dus niet wij zelf)* 2 honden rijker en was de dag voorbij.