Erheen lopen en daar staan valt dan vaak nog wel mee maar dan moet je op een gegeven moment ook weer terug en de benen willen dan niet meer helemaal. Ons dropje wil ook wel zo lekker laag liggen dat er lekker overal op gedrukt word bij het lopen en dat is helemaal fijn en prettig voor mamma.

Zodoende dat we op deze zwoele woensdag de 19e juli maar eens besloten mee te doen aan de bingo. Normaal gesproken waren we gewend om 10 euro te betalen en bij de hoofdronde een prijs in ontvangst te kunnen nemen oplopend tot 400 euro. Das wel netjes he. Maar deze bingo heeft echt gewoon vriendelijke prijsjes en eigenlijk speel je dan natuurlijk alleen maar mee voor de hoofdronde. Dat is de ronde die je ff winnend af moet sluiten!

Mama was eigelijk degene die er op aandrong om mee te gaan spelen. Papa had zoiets van waarom nou? Lekker samen spelletjes doen en lezen bij de caravan is toch ook leuk. Toch liet hij zich overhalen en zo gingen we die kant op. Voor 7,50 had je een boekje en iedere ronde had je dan zeg maar 2 kaartjes van 1 kleur. Eerst 1 rij, daarna 2 rijen en dan de volle kaart. In eerste instantie was het bij veel mensen (ook bij ons) niet helemaal duidelijk welke 2e rijen dan goed waren maar toen we doorhadden dat het 2 apparte kaartjes waren ging het al gauw goed.

Met ons dan want er waren nog altijd mensen die flink de mist ingingen . Dus na een heleboel valse bingo meldingen was er eindelijk een goede. Vele rondes later, waarin papa en mama zoiets hadden van gelukkig zijn we gelukkig in de liefde, waarin we steeds 1 of 2 nummers te kort kwamen was het toch een keer raak dat we een rij als eerste vol hadden. Papa schrok hier zo van dat hij eerst het kaartje onder mama’s neus drukte en toen halfzacht bingo zei… Ondertussen waren we alweer een nummer verder maar hij was nog altijd de enige.

Gauw het lijstje laten controleren en jawel hoor. Het was niet eens een valse melding! Dus gauw naar de prijzentafel waar in het linkervak vast iets voor ons moest liggen. Snel een beetje doorgekeken maar het vak ernaast lagen wel leuke dingetjes (ook voor de kleine) maar in dit vakje hield het toch snel op. Om het hele spel niet op te houden gauw iets van de tafel gepakt en weer gaan zitten. Hobbymesjes zijn altijd handig… toch? Toch?

Deze ronde wonnen we verder niets meer maar de kop was eraf. Mama helemaal fanatiek en geconcentreerd papa’s kaartje in de gaten houden (ze miste regelmatig een getalletje) want die kwam toch steeds het dichtste bij.

En ja hoor daar kwam de ronde aan waar iedereen op zat te wachten. Er werden allemaal grote dozen binnengebracht met de prijzen voor de hoofdronde… Natuurlijk werd er een pauze ingelast en je kon extra kaartjes kopen voor nog meer kans! Nou … dat lieten veel mensen zich geen 2x zeggen. Er kwamen zelfs mensen speciaal alleen voor deze ronde spelen.

Het begon allemaal een beetje matjes en er waren al heel wat getallen geweest voor het kaartje een beetje vol begon te raken. De eerste rij was toen al gevallen en er begon een kansje te bestaan dat de 2e rij voor ons zou zijn. Maar nee toch riep er alweer iemand bingo en het klopte. Dus toen kwam het op de volle kaart aan. Rustig verder kruisend kwam het op een gegeven moment zover dat er nog maar 1 getalletje open stond op het kaartje… Hoe simpel het spelletje ook is, op zo’n moment krijg je toch altijd een stukje spanning door je heen. En jawel hoor daar viel ook het laatste nummertje!

Papa hoefde nu geen moment na te denken en riep: BINGO! De tafeltjes om papa en mama heen hoorde je iedereen die meer kaartjes had gekocht en anderen ook NEE! roepen. Na een korte controle was de bingo voorbij want het was uiteraard een echte! Iedereen begon naar buiten te druppelen en voor papa en mama begon toen het moeilijkste. De hoofdprijs uitzoeken!

Een 10 delige wokset… grootste pannetje paste dan net een kippetje in… of natuurlijk een onovertroffen strijkijzer. Uiteindelijk hebben we hiervoor gekozen: