11 Maart 2007 – De doop
Op 10 februari gingen we met ons hebben en houden weer richting Friesland. Het is altijd wat hoeveel je mee moet nemen voor zo’n kleine. Al die luiers en kleertjes en kinderwagens en dingen. Maar ja, het is voor een goed doel. Vandaag hadden we een afspraak met de dominee. Om te kijken wanneer we nu precies de doopdienst gingen doen en natuurlijk hoe die dienst er uit ging zien.
We hadden de keuze uit een aantal geloftes en of we bijvoorbeeld ook wat wilden zeggen. Persoonlijk vonden we dat allebei wel wat moeilijk. Gelukkig is dominee Welbedacht een hele aardige man en die kon ons veel informatie geven. En zo gingen we na een anderhalf uur weer richting pake en beppe.
En zondag 11 maart was het dan zover. De grote dag dat Kaye in een hele mooie jurk (papa was al bang of iedereen niet zou denken dat je meisje was) richting de kerk om gedoopt te worden. Het was in ieder geval al heel snel duidelijk wie hem de kerk in zou dragen. Dit leek ons een goede taak voor beppe. Helemaal omdat het ook in hun gemeente is. Kaye was niet de enige die vandaag gedoopt werd, ook een meisje (paar maanden jonger) werd gedoopt. Wij waren de vrijdags al gearriveerd voor de doop en hadden wel heel veel mensen uitgenodigd maar het is toch altijd weer afwachten wie er ook echt komt.
Mama en papa waren zondag druk bezig om alles klaar te maken zodat ze op tijd naar de kerk konden. Zij moesten er namelijk een kwartier van te voren zijn (dus 9:15). De familie en bekenden uit regio Utrecht zouden er rond een uur of 9:00 zijn was de planning. Die kwamen dus … je raad het al net voordat papa en mama weg moesten. Ze wilden allemaal Kaye dag zeggen en gezellig babbelen. Maar ja, wat wil je met zo’n kudde bij mekaar (opa en oma Singeling, Koos en oma, Michael en Crissy, Wilma, Carry en Miranda). De een nog een grote kletskous dan de ander.
Toen papa en mama in de kerk kwamen viel het nog wel mee qua mensen. Maar toen de dienst begon waren er toch echt stoelen te weinig. Onze jongen trekt volle zalen : – ). Er bleken toch ook wat andere familieleden te zijn gekomen, alleen dan rechtstreeks naar de dienst (Hobbe Jan en Anouschka, Jarig en Sytske, ome Piet en tante Gerry, allemaal mensen van ONS Sneek en natuurlijk iedereen die ik nu niet heb opgenoemd.
De andere baby was flink aan het krijsen op een gegeven moment maar onze trots bleef heerlijk stil en wist zelfs een glimlach op zijn gezicht te toveren. Zelfs tijdens de daadwerkelijke doop toen hij een plens water over zich heen kreeg hoefde hij niet echt te huilen. Hij keek wel even heel erg beteuterd.
Al met al was het een hele mooie gebeurtenis. Hierna lekker naar huis en koffie gedronken met gebak. Dat hadden we wel verdiend. Iedereen echt super bedankt voor het komen en de leuke cadeautjes!