Kaye » 05 Mei 2006 – Bevrijdingsdag….

05 Mei 2006 – Bevrijdingsdag….

Wat een weertje denk je dan als je zo naar buiten kijkt. Jah laten we wat leuks gaan doen. De kleine voelde de zon op mama’s buik en begon te schoppen! Denk toch dattie naar buiten wilde om ff van dat bleke huidje af te komen. Helaas zal ie daar toch nog ff voor moeten wachten. Of er moet in september nog wat zon wezen dan laten we hem er dan van genieten!Waren even bij opa en oma langsgeweest om gezellig wat te babbelen en een bakje koffie te drinken. En ook om even onze site wat te updaten. Is toch wel leuk als alle foto’s enzo online komen. Dan word alles voor de lezers toch wat tastbaarder.

De weg terug die normaal gesproken een 15minuten in beslag neemt duurde nu ehm laten we het op 2uur houden. Gelukkig scheen de zon wel lekker op de vluchtstrook dus daar hadden we dan het enige voordeeltje mee. De auto vond het wel een keer tijd worden dat we hem een nieuwe zekeringsbak gaven en zodoende ga ie er de brui aan. Helaas hadden we de digicam niet mee of een andere camera. Want een mama die over de vangrail heen probeerd te klimmen zonder vies te worden is het filmen waard!

Gelukkig hadden we net een babypakketje opgehaald bij een winkel dus zodoende hebben we uit die doos ff 2 bekers gehaald waar we uit konden drinken. Leek wel bijna een picknick.

De ANWB was gelukkig redelijk snel ter plaatse (het duurde dan een uur maar toen we in de auto zaten om richting servicecenter gesleept te worden begon het regenen). Dus ze waren mooi op tijd! In het servicecenter zijn ze nog een anderhalf uur bezig geweest waar mama werd lastiggevallen door een vrouw die net was bevallen(zoveel maand terug) en leuke kleding maakte voor zwangere vrouwen etc. En of we alle babyspulletjes al hadden. Gelukkig werd ze toen opgehaald door een taxi zodat we rustig verder konden wachten.

Uiteindelijk kwamen we redelijk veilig thuis.. ons dropje had weer een mooi avontuur meegemaakt. Mama uiteindelijk helemaal bekaf en balend van het feit dat onze verlichting het niet meer deed en we langs 2 politiegasten reden die gelukkig al druk aan het schrijven waren. Daar zijn we dus mooi langsgeglipt. Papa vond het ook nie zo denderend. Al die mensen die ineens naar je lopen te flitsen. Hij had geen idee wie het waren en hun maar doen of ze weten wie wij zijn.