Het vliegen duurde heen wel erg lang hoor. Ons dropje had er eerst niet zoveel moeite mee. Wel dat stil zitten op de luchthaven, dat vond ie maar niets. Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten was het ook zo geregeld. Even een stukje taxien naar de startbaan en nog voordat we goed en wel in de lucht zaten sliep hij. Beetje jammer was het feit dat hij maar een half uurtje sliep. De tijd die hij nodig heeft om uit te rusten als je ’s ochtends om 3 a 4 vertrekt was dus nog lang niet gecompenseerd.

Dus telkens hangen en etteren en boos. Dan kun je ook echt geen kant op. En de man die voor mama zat deed dan ook nog even lekker zijn zitten naar achteren zodat hij even zijn ogen dicht kon doen. Sommige mensen denken echt alleen aan zichzelf. Uiteindelijk zijn we gelukkig veilig geland en kon de vakantie beginnen.

Bij de tussenlanding op Djerba had papa met Kaye al even een beetje in de cockpit mogen gluren dus dat was (voor nu voor papa nog) erg leuk. Helemaal omdat met al die regeltjes en dingen dat tegenwoordig niet zo vaak meer voor komt.

Onze touroperator stond al klaar om alles in ontvangst te nemen. Alleen nam hij de koffers niet in ontvangst om ze onder in zijn bus te leggen, maar omdat het een klein busje was deed hij het zij raampje open en legde hij daar een houten balkje in. Daar konden de koffers dan op rusten. Heel slim bedacht en het werkte ook nog.

In het hotel snel ingecheckt en we hadden gehoord dat we in de middag om 3uur dan het stukje uitleg zouden krijgen hoe alles ging. De informatie bijeenkomst die je altijd hebt als je ergens op vakantie gaat. Wat er gezegd ging worden was al wel een beetje duidelijk. Boek alles bij mij want dat voorkomt problemen en weet je tenminste zeker dat het goed is. En mocht er wat anders zijn, je kunt hem altijd bellen want hij had wel 3 mobieltjes.

Het leek mama wel een goed idee om jou eerst maar eens even een dutje te laten doen. Het weer was nog niet helemaal lekker dus goed idee. En uiteraard hadden mama en papa ook wel zin in dat dutje. Dus we komen op de kamer, staat er geen bedje voor Kaye. Terwijl we dat wel hadden gevraagd. Spreekt papa daar iemand over aan, ja kon geregeld worden via de receptie. Koste dan alleen wel 5 dinar per dag. We hadden het bedje zien staan in de gang met een matras er in van 50 cm dik. Zodra Kaye gaat staan en springen (zoals hij altijd doet als hij wakker word in bed) dan tuimelt hij over het randje. Dus dan maar geen bedje.

Toen hebben we er dus voor gekozen om hem gewoon op het 3e bedje in de kamer te leggen. En dan de slaapzak aan te doen en die goed instoppen zodat Kaye geen kant op kan. Dan de koffers omhoog en hopen dat het goed gaat. Die eerste uurtjes gingen echt als gepland. Daarna toen we wakker werden was het al kwart voor 4. Dus de bespreking hadden we al gemist. Dan maar besloten om nog even bij het zwembad te gaan zitten. Leuk idee voor als je samen bent. Want met zo’n kleine dondersteen die overal heen wil lopen is een zwembad niet de beste plek om rustig te zitten. En tegen iedereen loopt hij te charmeren en te smilen. En als hij dan geen aandacht terug krijgt gaat hij rustig naar de volgende. Krijgt hij dan wel aandacht terug dan schatert hij het uit! Uitgekookt zat die kleine.

Het eten beviel onze meneer daar wel. Want ze hadden frietjes. Nou dat lust ie wel. Die eerste avond hebben we in de disco omstebeurten de hele tijd achter onze zoon aan mogen lopen. Het potje kaarten waar we aan begonnen waren is niet afgekomen. Gelukkig leerden we later wat andere mensen kennen die op dezelfde dag als ons aan waren gekomen en ook in hetzelfde busje zaten. Wat maakt dat de vakantie draaglijk! Helemaal als die mensen het dan ook geen probleem vinden om even uit zichzelf een stukje achter Kaye aan te lopen en met hem te gaan dollen. En Kaye? Zolang je hem maar aandacht geeft is er niets aan de hand.

Uiteindelijk hebben we toch een dagtocht gedaan. Kameel rijden noemen ze het. Maar wij Nederlanders zouden het allang omgedoopt hebben tot dromedaris rijden. Dit was toch wel erg leuk al vonden de dames het op een bepaald moment wat minder prettig. Eerst leek het er op dat we een paar minuten onze plek weer af moesten staan aan een stel Fransen. Maar de ene Fransoos was nog meer verzot op zijn plek in de huifkar dan de ander. Zo doende grepen papa en mama in de prijzen en mochten we ook terug rijden. Eerst hadden mama, papa en Kaye samen op een dromedaris gezeten. Zodra we begonnen te stappen sliep je tussen ons in. Op de terug weg ging je met onze vrienden mee in de huifkar en gingen mama en papa allebei op hun eigen dromedaris richting de eetplek. Iedereen ging nog even flink lachen toen onze begeleider niet helemaal zat op te letten en papa vol met armen/handen en gezicht door de olijfbossen reed. Die bomen zijn niet te ontwijken als je niet weet hoe je moet sturen.

Hierna werd op een lokatie nog traditioneel brood gemaakt door het in potten aan de zijkant te plakken en dan na een paar minuutjes heb je een heerlijk broodje. Was verder allemaal goed geregeld en heel gezellig.

Verder hebben papa en mama bijna iedere dag appeltabak zitten roken met groepje van in totaal nu 6 mensen. Niet iedereen was even enthousiast maar het zijn super leuke foto’s geworden en het was erg gezellig. Nog 2x zijn we naar Sousse geweest, maar als je het fort hebt gezien van de buitenkant en je hebt de haven gezien en je hebt niets nodig: keer dan alsjeblieft om. Het is verder niet een mooie stad en de handelsmentaliteit van de mensen is best agressief. Hier moet je echt tegen kunnen en wij konden dat niet. Ze gebruikten ons dropje ook steeds als middel om ons een beetje tegen te houden. Hem aandacht geven omdat we dan misschien wel even in de winkel zouden kijken.

Na een hele lange week met heel veel rose en bier en gepool en geloop en gelukkig toch ook zon gingen we weer richting huis. Aangezien we nu 2 oppasgezinnetjes kenden (hahaha) besloten we toen we opgestegen waren en Kaye niet meer wilde slapen om is stilletjes te kijken of een ander gezin zin om had om met Kaye te spelen. JP en Mellanie zaten helemaal achterin het vliegtuig met alle ruimte. Dus daar heb je de hele reis zitten klieren. Je werd flink verwend met snoepjes en dingetjes. Mama had ondertussen even geslapen dus die voelde zich weer iets beter.

Het moment van landen was zomaar aangebroken dus papa had gauw je gordeltje en zwemvast gehaald en toen ben je met hun geland. En aan hun reacties te horen vonden jullie dat allemaal helemaal niet erg.

En zo ben je dan weer in Nederland en begint het leven weer. Het levent dat begint zodra je de koffer hebt en je voor de laatste keer dag zegt tegen de mensen die je een week lang iedere dag hebt gezien. Vervelend moment. Maar ja, we zien elkaar snel weer denk ik.