Wat er vandaag precies aan de hand was durf ik niet te zeggen maar het was niet bepaald een geslaagde dag voor me. Ik had redelijk uitgeslapen en ging daarna lekker buiten spelen. In eerste instantie was er niets aan de hand maar niet zo heel lang daarna ging het voor de eerste keer mis.

Nadat ik lekker aan het springen was op de trampoline viel ik ineens om. Daardoor kwam ik met mijn hoofd op de blauwe rand terecht. Tenminste met het grootste deel van mijn hoofd. Met de rest kwam ik namelijk precies op 1 van de veren terecht en daardoor kreeg ik dus een gaatje in mijn hoofd. Het bloedde ook wel maar gelukkig niet zo heel erg.

Omdat ik daarna nog vaker viel leek het papa en mama een goed idee als ik maar eens lekker ging slapen. Misschien dat ik daarna wat minder lomp zou zijn. Vlak na het slapen ging het goed maar niet lang daarna kreeg ik toch weer een ongelukje. Ik zat op een grote ijzeren skelter en papa duwde me over het veld. De trappers draaien rond en daarom had ik mijn voetjes op de grote middenstang gezet want meetrappen kan ik toch nog niet. Op een gegeven moment (wat me bezielde geen idee) haalde ik mijn voet van de stang af net op het moment dat de trapper voorbij kwam. Deze schuurde dus over mijn voet en dat deed heel erg veel zeer.

Het werd helemaal blauw en zag er niet zo mooi uit. Omdat ik ook heel erg bleef huilen werd ik gauw in de auto gezet om naar het ziekenhuis te gaan. Even kijken of er niets kapot is want je weet maar nooit. Het deed heel erg veel zeer en dat ze wilden kijken naar mijn voetje vond ik al helemaal niets. Ook bij de röntgenfoto wilden ze mijn voetje op 2 verschillende manieren fotograferen maar dat wilde ik dus echt niet. Ze moesten we gewoon met rust laten vond ik.

Daarna moesten we nog heel even in de wachtkamer wachten op de dokter. Deze had gelukkig erg goed nieuws. Er was niks aan de hand. Ook al dachten papa, mama en oma hier wel even anders over omdat we in de gipskamer op de uitslag moesten wachten. Ze hebben het dus even schoon gemaakt en er een verbandje om gedaan. Nu kon het weer rustig genezen en gingen we weer naar huis.

Dit was nog even iets lastiger als normaal omdat papa door een open slagboom (die voor uitrijdende auto’s) snel naar binnen was gereden. De mevrouw achter de balie wilde dus eigenlijk de boom niet open doen. Want die vond het maar een heel vreemd verhaal. Uiteindelijk konden we toch zonder te betalen uitrijden. Daarna is er gelukkig niks meer gebeurd. Wel genoeg ellende voor 1 dag.