De laatste tijd trek ik heel erg naar mijn kleine broertje toe. Ik vind hem zo leuk en lief. Eigenlijk kan ik niet wachten tot ie gaat lopen en echt goed met me kan spelen. Want als ik hem een auto geef stopt ie hem in zijn mond. Terwijl ik hem juist gaf zodat hij hem van de garage kon rijden of mee rijden in de file. Hoelang ik daar nog op moet wachten geen idee.

Ik had een snoepje gekregen en ook eentje voor Yahro. Wat ik dan meestal doe is snel mijn eigen snoepje opeten (en nee niet daarna die van mijn broertje!). Daarna ga ik dan naar mijn broertje en stop het in zijn mondje. Als ik hem in zijn handjes geef komt het overal terecht behalve in zijn mondje.

Vandaag liep dat dus net even anders. Ik stop dat snoepje in zijn mond en voel ineens iets heel pijnlijks. Hij doet altijd wel zijn mond dicht als er iets inkomt maar echt pijn doet het nooit. Het ergste was nog wel dat papa en mama wel een beetje moesten lachen. Die wisten namelijk al dat hij zijn eerste tandje had gekregen. Dus zomaar mijn vingers in zijn mondje stoppen is geen goed idee meer.