Omdat je niet helemaal wist hoe je daarmee om moest gaan ging je zelf ook een beetje herrie maken en rende je door de volière heen om alles te zien en achter de vogels aan te gaan. Het was een erg leuk gezicht en overal zag je ook netjes dus ik denk dat er flink wat is uitgebreid in de bevolking.

Daarna gingen we door naar het volgende onderdeel van de route, de bruine beren. Wat een enorme beesten zijn dat. Je zou vast onder de indruk zijn geweest, ware het niet dat ze dan wel door de kooi moesten lopen en niet ergens achterin in een soort van grot lagen te slapen. Het zijn blijkbaar ook best wel luie beesten.

Het hok ernaast zouden ook beren moeten zitten maar die waren ook niet terug te vinden. Dus op naar de volgende halte.

Een hele grote beverfamilie was de volgende attractie op de “Mis niets”-route. Wat een grote beesten zaten daar tussen. Je vond het wel grappig om al die beesten te zien krioelen en gek doen. Ze zaten lekker te eten en daardoor had je alle tijd om ze goed te bezichtigen. Ook waren er een aantal hele lieve kleine bevertjes. Echt wel een verschil. Een joekel van een bever die papa waarschijnlijk niet eens op kan tillen en dan een kleintje die gewoon op je handpalm past.

Na de bevers gingen we naar de olifanten. Dat vond je toch wel een beetje eng. Ze zijn dan ook echt wel enorm! Je kroop helemaal tegen mama aan. In eerste instantie konden we ze een beetje moeilijk zien maar ze werkten goed mee en gingen even een rondje door de bak lopen waardoor je ze nog beter kon zien. Je was duidelijk onder indruk van wat je had gezien!

De paar kooien waar ook vogels en uilen inzaten boeiden je helemaal niets. Je zag ze niet eens. Papa en mama en ook opa en oma probeerden ze aan te wijzen en de vogels een beetje te lokken maar het hielp niets. Tot we bij een flamingo kwamen. Die zag je wel staan in het water. Alleen dacht je dat het een beeld of zo was. Je zat er vol bewondering naar te kijken. Misschien dat de flamingo even kramp kreeg want ineens bewoog hij zijn kop en ging even verstaan. Nou je had je kon nog net je tranen bedwingen. Je was er helemaal ondersteboven van zo schrok je. En de rest moest daar toch stiekem wel een beetje om lachen.

Het volgende punt op de route, apen! Een grote groep was lekker aan het spelen en aan het donderjagen. De hele dag had je nog eigenlijk niets gezegd maar hier begon je: AAP! En maar wijzen en doen. Je vond het echt helemaal geweldig. Die glimlach op je gezicht toen je de aapjes zag was helemaal top. Daarom ga je als ouder met je kind naar een dierentuin. En omdat die apen zo ontzettend leuk en boeiend waren duurde het dus ook wel even voor we überhaupt door konden lopen. Er is alleen nog zoveel meer te zien dus we moesten toch ook weer even verder. Misschien maar een keertje naar de Apenheul dan. Daar kan je dan de hele tijd naar de aapjes kijken en misschien komen ze dan zelfs wel op je zitten.