Normaal gesproken werd er vaak een thema gekozen wat de kinderen erg leuk vinden en waar ze ook flink aan mee kunnen helpen. We hebben namelijk een echt kinderveld vergeleken met andere velden.

Door de keuze van de thema’s en de medewerking van alle kinderen ziet het er soms allemaal wel eens even iets anders uit dan op de andere velden waar alleen volwassenen aan het werk zijn. Waar wij dus op het veld voor hadden gekozen was voor de kinderen een uitgebreide spelletjesmiddag met allerhande spelletjes en daarna voor de kinderen pannenkoeken eten. In de avond was het dan bedoeling om gezellig als veld knus bij elkaar te gaan zitten en een barbecue te houden. Nou een top idee!

Zo gezegd zo gedaan. Iedereen was druk bezig met alle voorbereidingen. Vlees werd uit de vriezers gehaald en drank koud gelegd. Alle spelletjes werden voorbereid en verdeeld. Alles voor een TOP -dag. Alleen kwamen er toen langzaam maar zeker wat negatieve berichtjes binnenstromen.

Voor de avond uurtjes werd er namelijk onweer voorspeld en volgens de buienradar zou dat de camping zeker niet missen. Dus wat zouden we gaan doen. Zouden we gewoon gaan barbecueën en dan maar zien waar het schip strand of toch het allemaal op een andere dag houden. Omdat het vlees allemaal al uit de vriezers was gehaald en iedereen het zonde vond om weg te gooien omdat opnieuw invriezen ook niet echt een optie was werd besloten het feestje toch doorgang te laten vinden. Als het weer dan slechter zou worden zouden alle dames bij de caravans gaan zitten om dicht bij de kids te kunnen zijn en de mannen midden op het veld onder de opgezette tenten verder bakken. Een geweldig idee van opa.

De middag was echt helemaal geweldig. Alle kinderen hadden het super naar hun zin en konden doen waar ze zin in hadden. Ze konden koekhappen, waterballon-blik-gooien, fotolijstje maken, cake versieren, sminken en nog veel meer. Jij wist van gekheid niet waar je het zoeken moest. Je vond het een nog leuker dan het andere. Als een wervelwind ging je tekeer.

Het waterballonnen-blik-gooien was niet echt een spel voor je. Wat je nou wel geweldig vond was een waterballon pakken en er dan heel hard in knijpen. Eigenlijk net zolang tot ie knapte en je dus een beetje nat werd. Daarna moest je heel hard lachen en werd de volgende ballon gepakt. Omdat nog niet alle kinderen waren geweest was papa hier iets minder blij mee.

Ondertussen was ook de zeepglijbaan opgezet en daar vermaakten alle kinderen zich mega mee. Met water knoeien en glijden was helemaal super natuurlijk. Dat iedereen enorm ging stinken naar het afwasmiddel en groen werd van het gras door het doorglijden kon niemand deren. De bedoeling was dat de ouders dit na de barbecue allemaal nog eens dunnetjes over gingen doen. Papa kon alleen zolang niet wachten dus die maakte ook even gebruik van de zeepglijbaan. Want ja, op zijn tijd is dat best wel leuk. Jij vond het ook helemaal geweldig toen papa je optilde en een zwieper over de baan gaf zodat je daar een heel stuk overheen gleed. Je wist niet hoe snel je op moest staan om nog een keer te mogen.

Daarna was het tijd om pannenkoeken te gaan eten. Je was hier wel een beetje te moe voor maar je vond het veel te leuk en te lekker om er aan toe te geven. De tenten waren inmiddels opgezet en de tafels en stoeltjes werden richting het midden gedragen zodat er als het kindergedeelte klaar was gelijk begonnen kon worden voor het volwassenen feestje.

Een klein uurtje later lag je heerlijk te slapen, uitgeput van een lange dag spelen. De barbecues waren opgestookt en het kokkerellen kon beginnen. Drie vleesjes later begon het een beetje te spetteren. Geen enkel probleem natuurlijk, iedereen kroop gewoon even iets beter onder de partytenten en de tenten. Daarna begon de wind een beetje aan te wakkeren zodat alles toch nog een beetje nat werd. Iedereen zetten het vlees een beetje veilig en de partytentjes werden vastgepakt en de zakken in de tent werden er uit gegooid. Eigenlijk leefde iedereen nog in de veronderstelling dat het een buitje zou zijn, een tijdelijke aanpassing in de plannen.

Helaas liep het toch even anders. Van het ene op het andere moment begon het te hozen en te waaien. Het was gewoon een wolkbreuk die we op ons dak kregen. De partytentjes hadden het zwaar en de tent gemaakt van dekzeilen had het zwaar te verduren. De wind bleef doorgaan en het water kwam met zoveel liters tegelijk uit de hemel dat we in een mum van tijd tot de enkels in het water stonden. Het was eigenlijk echt niet leuk meer. Gelukkig was het qua temperatuur nog heerlijk.

Van een tijdelijk oponthoud werd het een regelrecht feest dat letterlijk in het water viel. Wat er over was van de partytenten werd zo snel mogelijk afgebroken en al het vlees werd verzameld. Het zag er niet meer naar uit dat er nog gegeten zou worden. Ondertussen kwam er nog 1 enorme windvlaag en die zorgde ervoor dat opa (die was naar onze caravan gegaan omdat door het lawaai jij wakker was geworden) met stokken en al werd opgetild terwijl hij aan de luifel hing. Daardoor klapte de luifel als een papieren velletje om. De krachten die er avond vrij kwamen waren niet te bevatten.

Wat eigenlijk het allermooiste was, was het feit dat iedereen eigenlijk heel vrolijk bleef. Iedereen was heel zakelijk en aan het redden wat er te redden was maar er werd ook nog steeds met opmerkingen enzo erg veel lol gemaakt. Neem nou bijvoorbeeld Elroy (staat praktisch naast ons). Die had allemaal vlees op de bbq liggen toen het losbrak. Hij had alleen nog honger. Dus met zijn ene hand hield hij een stok van een partytent vast en met de andere hand stond ie lekker te eten.

En dat was nog niet eens het ergste. Een andere persoon was nog erger, die was alleen maar bezig met alle zakken die boven zijn bbq hingen weg te halen. Toen papa op een gegeven moment tegen hem zei of het niet tijd werd om hem uit te zetten gaf ie het pas op. Die leefde blijkbaar echt nog in de veronderstelling dat er nog doorgegaan kon worden.

Ondertussen was iedereen tot de laatste draad doorweekt. Niemand die er alleen op reageerde. Wat toch wel een beetje gevaarlijk was doordat het hele veld nu ook nat was tot de enkels was natuurlijk het feit dat het als een gek onweerde.

Door alles wat we in die korte tijd hebben gedaan leek het wel uren te duren. Denk alleen dat het uiteindelijk allemaal in 20minuutjes was. Van het ene op het andere moment was alles anders daar. En nog 30 minuutjes later was het hele veld leeg en kon er begonnen worden met de verwerking.

Het vele water op het veld lokte natuurlijk heel erg. Dus de mannen van het veld verzamelden zich. BUIKCHUIVEN! En dan niet op een zeepglijbaan maar gewoon in het enkelhoge water over het gras. Echt een gekkenboel maar erg leuk. Papa had er op het laatst gewoon pijn van zo vaak was hij gegaan. Dat iedereen maar 2 of 3 stukjes vlees had gegeten deerde ook niet meer. Er werd nog een borreltje gedronken en flink nagetafeld (woordelijk) en laat, heel laat was het pas rustig op het veld.