Van onze verloskundige hadden we hier nog niets over gehoord maar bij papa en mama hadden we toch zoiets na het lezen van verschillende forums (9maanden.com en zwangerschapsforum) dat we hier toch maar even achteraan moesten. Na een belletje naar de verloskundige kregen we te horen dat we dan wel even een echobureau konden bellen voor een afspraak.

Dus zodoende na een half uur rijden kwamen we aan bij echobureau Het Gooi. Na een korte wachttijd waren we aan de beurt. Gelijk aangegeven dat we graag een DVD mee wilden krijgen (hebben we na de tijd ook al heeel vaak naar gekeken) en toen kon het beginnen. Ze had er dus niet bij verteld dat alles wat er gezegd werd ook opgenomen werd. Dit levert voor papa momenteel wel eens wat momenten op waarin ie dacht: ‘waarom kon ik niet gewoon mijn mond houden’.

De echo duurde een minuut of 30 en hierin zag je de kleine zo prachtig bewegen en met armpjes zwaaien. En *heel erg vertederend gezicht* zag je hem op zijn knuistje sabbelen. Ik zeg wel hem maar we willen niet weten wat het wordt en dit is ook niet duidelijk geworden tijdens de echo. Alles zag er prima uit en het zijn ook echt al volwaardige baby’s na 20 weken. De armen/benen/voeten/handen/ruggegraat/gezichtje, het ziet er allemaal zo mooi en perfect uit. Kan gewoon bijna niet wachten tot ik het in mijn handen kan houden. Ben echt bang dat ik er dan de hele dag naar ga kijken!

Kan echt wel uren over die echo doorpraten…

Nog een leuke anekdote:

De echografiste zei op een gegeven moment toen ze weer probeerde om het hoofdje ervoor te krijgen om de hersentje te kunnen meten:

“Jullie krijgen nog heel wat te stellen met dit kleintje!”

De reden dat ze dit zei was het feit dat het kind lekker beschermd in het bekken bleef liggen en zodra het er even uit was binnen een minuut weer op de oude lokatie zat genesteld. Tot frustatie van de echoscopiste.