Wie is wat: moeder = oma Singeling vriend = Sijmen ik = Stephanie (heb dit verhaal namelijk voor een forum geschreven en vond het toch leuk om het hier ook te plaatsen)Ergens in juli 2005 gestopt met de pil met het idee om zwanger te worden. Zo’n lief klein beebietje leek ons helemaal te gek. En .. ehm… de eerste periode er ook druk mee bezig geweest om het te worden. Op een gegeven moment werd het dagelijks leven wat drukker en waren we er absoluut niet meer mee bezig.

Nog even bij Marcel en Ans gekeken want ik moest nodig naar de wc en ik had de tas toevallig toch bij me waar de test in zat. Mijn vriend en mijn moeder zaten in de auto te wachten, die wisten van niets. Dus ik stap zo vrolijk met die test in mijn handen te auto in zeggende: en nu maar wachten! Dus ik zit met in de ene hand het staafje met de frisse geur… en de andere het plastic dingetje (ik dacht het dopje). Had gelezen in de handleiding dat er zwanger moest komen te staan of niet zwanger… maar er gebeurde niets.

Mijn moeder raadde al aan om gewoon de handleiding ff goed te lezen zodat ik zeker wist dat alles goed ging. Maar ik was koppig en ging gewoon ff verder proberen. Stak hem maar gewoon even in het plastic kokertje hopende dat er dan wel iets zou verschijnen… Het vakje bleef leeg. Toen andersom erin gedaan.. misschien dat we dan een meting kregen. Heel blij gekeken toen er eindelijk iets verscheen maar dat bleek (toen ik eindelijk de handleiding had bekeken) de foutcode te zijn. Dus moesten we 2 uurtjes wachten (dure test ).

Dus thuis aangekomen (zonder meubels want we waren aan het verhuizen) voor de tv gezeten en af en toe gekeken of het scherm alweer wit was. Uiteindelijk (wat duurt wachten dan lang) was het schermpje weer leeg en gingen we samen richting toilet. Eigenlijk moest ik niet maar voor deze situatie kon ik er wel wat uitpersen! En deze paar druppies waren uiteindelijk voldoende om samen in de lege gang zittend erachter te komen dat ik ZWANGER ben! We keken elkaar aan… en hadden zoiets van wow … YES. Heel appart gevoel. Je bent er eigenlijk zo mee bezig en wil het zo graag worden en dan gebeurd het… en weet je ff niet hoe je ermee om moest gaan. Gelijk naar mijn moeder gereden om het haar ook te vertellen want jah die wist natuurlijk dat we zaten te testen.

En uiteraard ook zo’n opmerking van mijn vriend na een tijdje zegtie ineens: “jah ik zag al 2 streepjes staan (op de test uitgevoerd in de auto) dus had al het idee dat je zwanger was… ”