Donderdag 1 juni 2006… de dag begon weer vroeg. Namelijk om 8uur in de ochtend. Echt een verschrikkelijk tijdstip want pappa en mamma lagen 31mei niet echt vroeg op bed. Alleen opa die zou komen helpen met verhuizen zat tot half 10 thee te drinken dus we begonnen uiteindelijk wat later met het echte werk. De kar zo snel als mogelijk was vol gegooid en op naar de nieuwe woning. Opa gooide gauw de kar los en ging er als een speer vandoor zodat pappa zich in het zweet moest lopen. Heel erg zielig voor hem. Uiteindelijk stond alleen het dressoir nog in de kar en die alleen naar boven brengen werd toch een beetje pittig. Daarom gauw versterking ingeroepen bij Marcel. En samen stond het dressoir in een zucht en kreun boven.

En dan kom je dus aanrijden op de stort en wat denk je. Gelijk komt een medewerker van de gemeente aangesneld want mamma is zwanger en die moet natuurlijk niet meer tillen. Ze heeft nog wel een paar dagen/weken/maanden te gaan dus het zwaarste moet nog komen. En mamma, vriendelijk als ze is, wimpelde de hulp snel af. Pappa loopt wel, die werkt zich wel weer in het zweet! Uiteindelijk was de auto weer leeg en konden we de auto weer gaan parkeren en met de fiets naar huis. Even snel douchen en toen werden we door opa en oma en ome Michael opgehaald om naar de verjaardag van Wilma (de vrouw die ook in het gastenboek af en toe een bericht achterlaat) en haar lieftallige dochter Kyra te gaan. Hier moesten we een beetje op tijd zijn want opa was de barbeque kok! Besteed ie zijn tijd in ieder geval nuttig. Een uur of 2 begonnen we met een bakje koffie en een gebakje dus een uurtje later was het tijd om samen met ome Micheal en Rene (de man van Wilma ) het eerste biertje open te trekken. Hoe eerder je begint hoe langer je ervan kan genieten. Toen werd het op een gegeven moment toch ook wel tijd om wat te gaan eten. Mamma zag de speklapjes wel zitten en een paar satestokjes. Pappa zag meer uit naar de hamburgers en dergelijke.

Iedereen zat ondertussen toch wel te kijken naar de buik van mamma want het is nu echt niet meer onzichtbaar. Het verschil tussen nu en 3 weken terug is echt wel aanzienlijk. Ons dropje groeit gelukkig heel voorspoedig en pappa en mamma hebben al heel wat pret met de kleine spruit(hartje luisteren en schoppen). Op de buikfoto die dinsdag word gemaakt zal je het verschil tussen 23 en 26 weken toch echt wel zien. Het is toch heel erg mooi om te zien wat voor aantrekkingskracht zo’n zwangere buik heeft op andere mensen. Je ziet allemaal mensen loeren. En mamma genoot met trots (en pappa ook).

Uiteindelijk werd het toch weer tijd om richting huis af te reizen. Eigenlijk net op het moment dat pappa de barbeque weer had gevonden. Hij had nu toch wel een beetje zin in wat gekregen. Nog snel een hap vlees naar binnen gewerkt en toen richting uit en naar huis. Daar nog even lekker rustig op de bank gezeten en tv gekeken. Ook hebben we nog een hele tijd met ons kleine dropje gespeeld. Het voelt zo super om hem te voelen schoppen en bewegen. Zo levendig. We kunnen bijna niet wachten tot het zover is dat we hem echt vast kunnen houden.

Al met al een leuke dag met af en toe zelfs zon .Wilma en Rene, bedankt voor de leuke middag/avond!