16 Juli 2008 – Papegaaien-periode
In de periode vanaf 1 juli tot en met nu is er natuurlijk heeeel veel gebeurd. Maar niet echt voor jou maar vooral voor je broertje. Je bent zelf wel steeds heel erg nieuwsgierig en probeert zo goed mogelijk te helpen. Dat lukt natuurlijk niet altijd. Je bent namelijk af en toe wel een beetje lomp. Zodra je broertje begint te huilen wil je altijd graag helpen. Dat is op zich heel erg lief maar je hebt vaak het idee dat zijn mond ongeveer een halve meter groot is. Die speen gaat van links naar rechts en als je dan uiteindelijk zijn mondje hebt gevonden, zal je hem er wel even in proppen. Af en toe heel erg vertederend maar papa en mama schrikken daar wel eens van.Vaak ben je nog eerder bij je broertje dan papa of mama. Als naar jou idee papa of mama niet snel genoeg reageert kom je als een gek aanrennen. Dan trek je papa of mama aan de broek. Zo van kom nou! Hij is wakker, je moet er iets aan doen. Je broertje moet alleen ook leren om zichzelf een beetje vermaken en dat er niet altijd iemand gelijk opsprint om hem op te pakken. Daar zijn we nu nog niet echt mee bezig maar het zit wel in het achterhoofd. Jij vind het alleen zo zielig voor je broertje als hij huilt dat als er naar jou idee niet snel genoeg word gereageerd je het ook op een brullen gaat zetten.
Daarnaast probeer je heel veel aandacht op te eisen wat wel eens een beetje lastig is. Iedereen is zoveel met de kleine bezig. Slim als je bent zoek je dus nu een andere manier om de aandacht van papa en mama te krijgen en aan te geven wat je wilt. Heel langzaam begin je eigenlijk steeds meer te praten. Eerst leek het allemaal een beetje op baby gebrabbel zoals je dat oneerbiedig zegt. Er was de helft van de tijd geen touw aan vast te knopen. Nu kwam je ineens aanlopen met een boek en zeg je: boekah! Boekah!
Of als je ’s ochtends wakker word. Dan hebben we altijd een vast ritueel. De slaapzak gaat uit en je krijgt een schone luier. Maar niet altijd mag je gelijk uit je bed. Soms is het nog wel een beetje erg vroeg. Eigenlijk gewoon een beetje te vroeg om al lekker op te staan. Jij staat dan alleen dapper, met hele kleine oogjes, in je bed. Dan kijk je papa zo vragend aan en zeg je: Luieh, luieh. Want je wil graag een schone luier zodat je daarna kan spelen.
Dat zijn dan zeg maar de leuke dingetjes die hij na zegt. Als je hem iets probeerd uit te leggen of hem ergens voor corrigeert omdat hij weer niet helemaal zin heeft om te luisteren en dan als je zegt van: “Je bent vervelend! “. Als hij dan zegt: vervelen, kan je weleens heel pissig worden omdat je er ook gelijk een guitige kop bij trekt. Je vind het zelf zo leuk om ons na te praten en te kijken hoe we er op reageren.
Omdat we het praten wel willen stimuleren aan je (want het is toch wel fijn als je met elkaar kan communiceren en dat niet alleen papa, mama en jij elkaar begrijpen maar andere mensen ook), beginnen we met je zinnetjes voor te leggen. Dus niet dat je gewoon heel hard roept: drinke. Maar dat je vraagt: “Mag ik drinken”. Dit begint gelukkig langzaam maar zeker al een beetje komen en dat is wel heel prettig. Zo zie je maar weer dat je echt een grote jongen aan het worden bent.